مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام
ای روح صداقت از دم تو ای گـوهـر عـلـم از یـم تـو زیـبـنـدۀ توست نام صـادق الحـق که تویی امام صادق بر هر سخـنت ارادت عـلم در هر نـفـست ولادت علم مـیـلاد تـو ای ولیّ سـرمـد شــد روز ولادت مـحــمــد در هــفـدهــم ربـیــع الاول شد نور تو بر زمین محوّل از صـبـح ازل امـام عـلمی تـا شـام ابــد تـمـام عـلـمـی دانش ز دم تو راست قامت اسـتـاد عــلـوم تـا قــیـامـت قـرآن به دم تو خو گـرفـته ایـمـان ز تـو آبـرو گـرفـته با نطـق تو زنـده تا قـیامت تـوحـید و نـبـوت و امامت ای در دهـنت زبـان قـرآن قرآن همه جان، تو جان قرآن روید چو به بوستان شقایق از لـعـل لـبـت دُر حـقـایـق وصف تو هماره بر لب ماست راه و روش تو مکتب ماست با تو همه جا مدینـۀ ماست این گفت تو نقش سینۀ ماست: هرکه شمرد سبک صلاتش فــردا نـبــود ره نـجــاتـش دور است ز خط طاعت ما بـر او نـرسـد شـفـاعـت ما تو مـخـزن عـلم کـبـریـایی تـو وارث خـتم الا نـبـیایی حق را نفس تو نوشخند است قرآن به دمت نیازمند است قـرآن کـه دُر کـلام سـفـتـه با نطق تو حرف خویش گفته هـر آیـه کـه جـبـرئـیل آرد بی نـطـق شـما زبـان ندارد او راه و شـما چراغ راهید ناگـفـته و گـفته را گـواهید تو بر تن پـاک عـلم، جانی اسـتــاد مـفـضّـل و ابــانـی دانشـگـه نـور حـق، پیامت صدها چو زُراره و هشامت دارند جهـانـیـان بـصـیرت از مؤمن طاق و بوبصیرت ای زنـدگـی‌ام هـدایـت تــو دیـن و دل مـن ولایـت تـو مـهـر تو هـمه عـقـیـدۀ من مشـی تو مـرام و ایـدۀ مـن روزی که گِل مرا سرشتند بر لوح دلـم خطی نوشـتـند این خط نـوشته را بخوانید من جـعـفـریـم هـمه بـدانـید دلـبـاخـتـه‌ای ز اهـل بـیـتـم خـاک ره عـبدی و کُـمـیـتم فـــریـــاد دوازده امـــامـــم نور است به هر دلی کلامم باشد که به خـاک پای میثم “مـیـثم” بـشود فـدای مـیـثم |